Gegevens over de kosten voor de behandeling van mesothelioom en het daarmee gepaard gaande gebruik van de gezondheidszorg in Nederland zijn niet beschikbaar. De directe medische kosten per patiënt liggen vermoedelijk in de orde van grootte van de kosten voor een patiënt met longkanker.
Omdat mesothelioom vrijwel altijd asbest gerelateerd is, wordt mesothelioom in Nederland gezien als een beroepsziekte, waarvoor compensatie kan worden gekregen. Het Instituut Asbest Slachtoffers (IAS) bemiddelt hierin. De (ex)werkgever van de patiënt wordt aansprakelijk geacht voor het ontstaan van de ziekte. Via juridische weg kan de (ex)werkgever verplicht gesteld worden tot het vergoeden van de materiele en immateriële schade. Aangezien dit een langdurig traject is en de (ex)werkgever soms niet meer bestaat, heeft de Nederlandse overheid in 2000 de regeling Tegemoetkoming Asbest Slachtoffers (TAS ) ingesteld. Via deze regeling komen mesothelioom patiënten die geen vergoeding kunnen krijgen van hun (ex)werkgever in aanmerking voor een tegemoetkoming van € 21.269,- (vergoeding in 2020, wordt jaarlijks geïndexeerd). Dit bedrag wordt verrekend met eventueel later door de (ex)werkgever betaalde schadevergoeding. Ook huisgenoten die via indirecte blootstelling mesothelioom hebben ontwikkeld een beroep doen op de regeling TAS.
Naast de TAS-regeling is er ook de Tegemoetkoming Niet-loondienst-gerelateerde Slachtoffers van mesothelioom (TNS) van kracht. Via deze regeling kunnen ook mesothelioom patiënten die op andere manieren dan als (ex)werknemer zijn blootgesteld aan asbest (werken met asbest als zelfstandige, contact met asbest in het milieu, werken met asbestproducten) aanspraak maken op dezelfde tegemoetkoming van € 21.269,- (index 2020).