Ervaringsverhalen

Zware griep

‘Mijn leven was druk en bruisend.Ik zat in de laatste fase van mijn master rechten, had een vaste baan op een advocatenkantoor, woonde in een mooi huis vlak bij het Amsterdamse Vondelpark, had een vriend en veel sociale contacten. Dat vond ik allemaal heel vanzelfsprekend. Totdat ik in de winter van 2010 na een zware griep doodmoe en benauwd bleef. Ik was aan het trainen voor de Dam tot Damloop, maar toen ik de poort van het Vondelpark niet eens meer haalde, wist ik dat er iets goed mis was.De huisarts stuurde me naar het ziekenhuis, waar mijn longfunctie best goed bleek. Ik bleef moe en liep bijna twee jaar lang op de polikliniek voor onverklaarbare klachten, totdat ik een second opinion kreeg in een ander ziekenhuis. De longarts daar vond het heel logisch dat ik moe en benauwd was. ‘Dit is moeilijk behandelbaar astma’, zei hij. Ik had nooit eerder astma gehad, maar kennelijk had ik er wel aanleg voor en was de astma ontstaan door die zware griep.’

Vier maanden Davos

‘Ik was opgelucht dat ik eindelijk een diagnose had. Aan de andere kant vond ik het ook heel heftig, omdat mijn astma moeilijk te behandelen is en niet meer overgaat. Dat betekende dus dat ik mijn leven drastisch moest veranderen.Dat leerde ik onder meer in het Nederlands Astmacentrum in Davos, waar ik vier maanden werd opgenomen. Daar ging een wereld voor mij open. Ik leerde alles over hoe longen werken en wat het betekent om astma te hebben. Dat ik heel gevoelig was voor prikkels als mist en regen. Dat ik niet tegen geurprikkels als parfum kan, wat meteen verklaarde waarom ik op kantoor steeds ziek werd. Als mensen naar een advocaat gaan, doen ze vaak een geurtje op. Maar vooral leerde ik dat ik mijn leven anders moest gaan inrichten. Dat ik me daar beter niet tegen kon verzetten. De grote veranderingen die mijn astma met zich meebracht, waren niet te stoppen. Werken lukte niet meer, ik werd voor honderd procent afgekeurd. Mijn uiterlijk veranderde ook en ik kon dat maar beter accepteren.’ 

Een leven met astma

‘Alles waarvan ik vroeger droomde, moest ik loslaten. Ik ben altijd een perfectionist geweest, vond mijn werk super belangrijk. Ík ben de regisseur van mijn eigen geluk. Ik wil me richten op wat er nog wél is, in plaats van op wat ik ben kwijtgeraakt. Ik heb een fijn team om me heen van een goede longarts, longverpleegkundige en longfysiotherapeut. Ze denken altijd in oplossingen. Als ik me beperkt voel, denken zij mee over hoe het anders kan. Er zijn dagen dat ik ontzettend ziek ben, maar zelfs dan zijn er mooie momenten: een bezoekje, iemand die een lief appje stuurt. Ik kies ervoor om me daar op te richten.’ 

---